Jaws werd geboren uit het eerste Molossi d'Eburon nest. Hij was een zoon van Arek en Mauri en kreeg de beste eigenschappen van van beide ouders mee. Reeds op jonge leeftijd werd hij geapprecieerd door rasspecialisten, zowel keurmeesters als fokkers, en net als zijn vader behaalde hij op tentoonstellingen het ene uitmuntende resultaat na het andere.

Niet alleen uiterlijk maar ook innerlijk was hij een geweldige hond: waaks, zelfzeker en zeer stabiel. Vreemde honden vormden geen probleem voor hem, maar hij gaf wel zijn grenzen duidelijk aan. In eigen roedel hadden alle teven respect voor hem, en bij onenigheid tussen hen was hij er razendsnel bij om de gemoederen tot bedaren te brengen, indien nodig met een zachte maar duidelijke grom. Zijn stabiele karakter maakte hem ook tot de ideale reu voor het opvoeden van pups: met veel geduld en het duidelijk stellen van zijn grenzen. Jaws’ aanhankelijkheid kende geen grenzen, hij was liefst zo dicht mogelijk bij je en wanneer hij vond dat het hem aan aandacht ontbrak, vroeg hij die niet maar eiste deze op. In tegenstelling tot zijn vader beschikte hij niet over diens will to please. Koppig en eigenwijs als hij was, beleefde hij geen plezier aan gehoorzaamheidstraining. Wat niet betekent dat hij niet intelligent was ... integendeel: Jaws was erg bedreven in het openmaken van deuren en poortjes, die dan ook allen extra beveiligd moesten worden om te voorkomen dat pups en loopse teven door hem naar buiten gelaten werden. Voor Jaws gold ‘waar een wil is is een weg’. Ondanks de rust die hij uitstraalde, ontzag hij geen hek of afsluiting wanneer hij zijn zinnen ergens op gezet had (voornamelijk in het geval van loopse teven). Onze ‘bulldozer’ zorgde ervoor dat er regelmatig herstellingswerken nodig waren, een eigenschap die we terugzien in zijn dochter Wicca, maar meer nog in zijn kleinzoon Rancore.

In de loop van zijn leven liep hij Leishmaniose op, een aandoening die veroorzaakt wordt door de leishmania parasiet en waarmee hij vermoedelijk besmet raakte na het dekken van een positieve teef. In de tweede helft van 2017 ging zijn gezondheid sterk achteruit. In diezelfde periode scheurde hij ook zijn achterste kruisband en werd vastgesteld dat zijn kniegewricht reeds volledig aangetast was door artrose. Opstaan en lopen vergingen hem zeer moeizaam, zware pijnmedicatie was uitgesloten aangezien dit de functie van zijn organen -die reeds aangetast waren door de leishmaniose- nog meer zou beschadigen. Omdat deze aandoening het hardst toeslaat wanneer de weerstand laag is, was een operatie uitgesloten.


Hoe kan je een hond, die ooit zo zelfzeker en trots was een leven laten leiden waarin hij een schim is van zichzelf, een leven waarin lijden dagelijkse kost is... Op 22 augustus nam ik de moeilijke beslissing om hem zijn verdiende rust te geven. Diezelfde dag werd hij geëuthanaseerd, in het bijzijn van 'zijn meisjes' Kobra, Nicla en Fjury geëuthanaseerd,

Lieve Jaws, bijzonder in alles wat je was en deed. Ik had je graag nog zoveel jaren meer aan mijn zijde gehad.
Ik heb leren leven met de leegte die jij achterlaat. Maar waar ik nooit mee zal leren leven, is het gemis van jou...