Het houden van honden

Honden vomen de rode draad in ons leven. We leven met en voor, en niet van hen.
Waar het fokken van honden voor sommigen een commerciële bezigheid is, is dat bij ons niet het geval.  Omdat we voor hen alleen maar het beste willen, lopen de kosten voor een goede huisvesting, voeding en verzorging hoog op. Daarbij komen de gezondheidsonderzoeken, training, shows en het investeren in nieuwe honden.
Het fokken van de Cane Corso is voor ons een passie, en een passie (of hobby) kost nu eenmaal geld. Inkomsten uit de fokkerij, als die er zijn, worden vanzelfsprekend weer in de honden geïnvesteerd.

Ze maken deel uit van onze familie, en hun fysieke en mentale welzijn ligt ons dan ook nauw aan het hart. Dat welzijn komt niet alleen voort uit het verstrekken van een goede voeding en een gepaste verzorging en hygiëne, maar ook uit de mate waarin zij de kans krijgen om zich ‘honds’ te gedragen: spelen, rennen, verkennen en zich lekker in het gras rollen zijn simpele activiteiten, maar ze maken een hond gelukkig. En net zo belangrijk: een eigenaar die tijd en aandacht aan hem besteedt, en hem regels en leiding geeft.
De tijd die we met hen doorbrengen schept een band. We kennen onze honden en kunnen het karakter van elk van hen gedetailleerd beschrijven

Mensen vragen ons wel eens: “Kunnen al jullie honden samen?”. Het antwoord hierop is simpel: “Nee, dat kunnen ze niet”.
En dat is logisch ook. Net als mensen hebben ze elk hun eigen karakter, die vroeg of laat met elkaar kunnen botsen hetgeen kan leiden tot een conflict.
Terwijl bepaalde honden in harmonie kunnen samenleven en er tussen een aantal een hechte band bestaat, zijn er honden die elkaar -éénmaal volwassen- simpelweg niet kunnen verdragen.

Om deze reden worden ze door ons ingedeeld in koppels of groepen waarvan de samenstelling hier en daar afgewisseld kan worden.
Drie honden leven permanent in huis, de anderen verblijven dagelijks -om en om- voor korte tijdspannes binnenshuis. Ze zijn gesteld op hun kennel en keren er na zich buiten uitgeleefd te hebben zonder tegenzin naar terug. Met plezier zelfs, zodanig dat ik me wel eens afvraag wie er nu het meest van geniet hen dagelijks in huis te hebben: zij of ik?!

Niet elke hond is geschikt voor de fokkerij, en uitzonderlijk komt het voor dat we voor een hond die deel uitmaakte van ons fokprogramma een nieuwe thuis zoeken. In beide gevallen gaan we op zoek naar een geschikte eigenaar die hem of haar zijn onverdeelde aandacht en tijd kan schenken en het best mogelijke leven. Dit gedeelte is voor mij persoonlijk één van de moeilijkste kanten van het fokken van honden, in het bijzonder wanneer het gaat om een hond die hier geboren werd en met wie ik een sterke klik heb.

Een fokker die de verantwoordelijkheid voor meerdere honden draagt, past uiteindelijk zijn leven aan in functie van zijn honden: er wordt een aangepaste wagen gekocht, de tuin en in vele gevallen ook het huis wordt ingericht met het oog op de honden, vakanties (als die er al zijn) worden last minute gepland en zijn sociale leven gaat steeds meer uit hondgerelateerde contacten bestaan.

Zijn dagen beginnen met de honden, en ‘s avonds -ook al is de rust weergekeerd- zijn zijn gedachten vaak nog bij de honden. De bezoekjes van niet-hondenmensen verminderen en zijn vriendenkring gaat steeds meer bestaan uit mensen die zijn passie delen of toch op z’n minst begrijpen.

Dat is bij ons niet anders en dat is prima zo, we brengen onze tijd graag door met mensen die het ras in ons hart dragen. Het is zelfs zo dat ik (Katja) de grootste moeite heb met een soms noodgedwongen contact met mensen die niét van honden houden. Niet zelden zegt dit veel over de persoon in kwestie …
 Wanneer we lange dagen van huis zijn voor een show of training, kunnen we beroep doen op een hondenoppas. Ook wanneer we er voor meerdere dagen tussenuit willen of moeten zonder honden kunnen we beroep doen op een oppas.