Eind 2008 importeerde ik Nina op de leeftijd van 12 maanden uit Italië. Ze is een achterkleindochter van Boris, de eerste Cane Corso die Italiaans Kampioen werd, een hond die me heel erg aansprak toen ik in 1999 op zoek ging naar informatie over het ras. Eerdere pogingen om een pup uit deze bloedlijn te importeren bleven zonder resultaat, tot Nina in 2008 op mijn pad kwam. Met het importeren van Nina werd het gewenste stukje ‘Saxellum’ toegevoegd aan ons prille fokprogramma.

Nina was van begin af aan als een wervelwind: temperamentvol, enthousiast en onstuitbaar in alles wat ze doet, eigenschappen die we generaties later nog terugzien in haar nageslacht. Ze kreeg in haar leven twee nesten, waarvan Juno een dochter is. In 2012, na haar tweede nest, werd bij Nina leishmaniose vastgesteld (een subtropische ziekte die wordt veroorzaakt door de zandvlieg). Ze werd gesteriliseerd, en verhuisde in 2014 naar een goede vriendin waar ze omringd werd door liefde, aandacht en de beste zorgen. Al werd ze met de jaren een beetje rustiger, ze bleef altijd dezelfde vrolijke en enthousiaste Nina.


In september 2020 begon de leishmaniose terug op te spelen. Er werd gestart met medicatie, die haar er gelukkig weer snel bovenop bracht. Begin december werd ze opnieuw ernstig ziek, het verhogen van de medicatie was geen optie aangezien ze reeds de hoogst mogelijke dosis kreeg. Op 2 december werd Nina rustig ingeslapen, omringd door haar geliefde mensen, die de bijzondere hond die ze was ontzettend hard missen en die ik eeuwig dankbaar ben voor de warme thuis en de goede zorgen die zij Nina gegeven hebben.

Leishmaniose is een sluipmoordenaar. Een hond die ermee besmet raakt, zal er uiteindelijk ook aan overlijden en meestal is dat op een veel jongere leeftijd dan de -net geen- 12 jaren die Nina mocht worden. Rust zacht meisje, we zullen je nooit vergeten. Je drukte zo'n duidelijke stempel op je nageslacht, in wie we jou elke dag herkennen.